Od ponad 70 lat łączymy tradycję z nowoczesnością, kształtując przyszłość rzemiosła w regionie.
Początek dziejów rzemiosła kłobuckiego datuje się od początku istnienia miasta Kłobucka.
Kłobuck, osada położona na wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej nad rzeką Oksza Biała otrzymała prawa miejskie w XIV wieku.
Ziemia Kłobucka posiadała charakter rolniczo-przemysłowy, znajdowały się tu kopalnie rudy żelaza, tartaki, gorzelnie oraz liczne majątki ziemskie.
Z dokumentów cechowych z lat 1791 i 1928, które były przechowywane w rodzinach rzemieślniczych i przekazywane z ojca na syna wynika ,że w latach 1791 na terenie miasta początkowo istniał Cech Kowalski, który miał nazwę Zgromadzenie Braci Starszych, albo Bractwa Cechowego. Każdy kto chciał być przyjęty do bractwa zobowiązany był do świadczeń w naturze. Musiał dać beczkę piwa, dwie kwarty wódki, funt wosku jednorazową składkę pieniężną. Musiała to być znaczna kwota ponieważ jak wynika z zapisów rozkładano ją a trzy raty płatne przez 2 lata.
Obok Cechu Kowalskiego działały również Cech Rzeźników, Cech Murarzy, Cech Krawców i Fryzjerów, który leżał w rękach Żydów którzy tworzyli odrębną grupę społeczną.
Cech Rzemiosł Różnych w Kłobucku jest kontynuatorem wiekowych tradycji rzemiosła i Cechów, a mianowicie:
– Cech Mularski założony w roku 1933
– Cech Kowalsko – Ciesielski założony w 1746 roku
– Cech Wędliniarsko – Rzeźniczy założony w 1791 roku
– Cech Szewców i Powroźników założony w 1927 roku
– Cech Szewców i Cholewkarzy Żydów założony w 1930 roku
– Cech Krawców, Czapników i Kuśnierzy Żydów założony w 1930 roku
20 grudnia 1957 roku odbyło się zebranie założycielskie Cechu Rzemiosł Różnych w Kłobucku. Cech rozpoczął działalność 1 stycznia 1958 roku. Na początku liczył 151 członków.
Przed powstaniem Cechu w Kłobucku okoliczni rzemieślnicy byli zrzeszeni w częstochowskich cechach. Przynależność rzemieślników do cechów w tym okresie była obowiązkowa. Cech wypełnił lukę organizacyjną w działalności rzemiosła na terenie miasta Kłobucka i powiatu kłobuckiego.
Skład pierwszego Zarządu Cechu stanowili:
– Starszy Cechu Stanisław Pietrzak – kołodziej,
– Podstarszy Stefan Jadczyk – mistrz piekarski z Kłobucka
– Podstarszy Kazimierz Grzyb – mistrz stolarski z Krzepic.
Kierownikiem biura Cechu został J. Dominiak z Zagórza, a od połowy 1958 roku funkcję kierownika biura pełnił M. Szwajcarzewski.
Biuro Cechu mieściło się w wynajętym lokalu. Następnie zakupiono budynek przy ulicy Wieluńskiej nr 6, gdzie do tej pory znajduje się biuro Cechu.
Do 1973 roku funkcję Starszego Cechu pełnił nieprzerwanie Stanisław Pietrzak.
Kolejno urząd Starszego Cechu sprawowali:
– 1973 – 1981 Feliks Frąckowiak,
– 1981 – 1989 Stanisław Muszkiet,
– 1989 – 1997 Stefan Gęsiarz,
– od 1997 – Zdzisław Bęben.
W 1959 roku ze składek członkowskich ufundowano sztandar Cechu, który został poświęcony 15.11.1959 r.w kościele pod wezwaniem św. Marcina w Kłobucku.
W 1984 r. zakupiono insygnia dla Starszyzny Cechowej. Poświęcenie insygniów odbyło 25 marca 1984 roku w lokalnym kościele.
W 1998 roku zakupiono nowy sztandar, który został poświcony na Jasnej Górze.
Lata po roku 1989 to czas transformacji społeczno – gospodarczej kraju, czas tworzenia i rozwoju gospodarki wolnorynkowej. Okres ten wymagał od władz Cechu i jego pracowników nowych działań na rzecz zrzeszonych Członków, których przynależność do naszej organizacji miała już charakter dobrowolny. Stąd oferta działań Cechu musiała sprostać nowym wyzwaniom i miała na celu utrzymanie stanu organizacyjnego i pozyskiwanie nowych członków.
